ฟ้ามิได้แบ่ง “ยอดคน” กับ “คนธรรมดา” ออกจากกัน ยอดคนจะปรากฎขึ้นได้เพราะ เขาผ่านการ ฝึกฝน และ เรียนรู้ ที่จะเป็นยอดคน
ในโลกใบนี้ความรู้มีให้แสวงหา ไม่รู้จักหมดสิ้น การแสวงหาความรู้นอกจากจสามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเองแล้วยังสามารถเรียนรู้ได้จากสภาพแวดล้อม จากตำราเรียน และเรียนรู้จากประสบการณ์ที่พบด้วยตนเอง จะเห็นได้ว่าทุกสิ่งที่เราพบเห็น ล้วนแล้วแต่เป็นความรู้ทั้งสิ้น
เมื่อเราได้เรียนรู้จนเข้าใจอย่างท่องแท้ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง สิ่งเหล่านั้นก็จะกลายเป็นเรื่องที่เราคุ้นชิน
หากเปรียบเทียบความรู้สิ่งที่เรารู้อยู่แล้วก็เปรียบกับกิจวัตรที่เราทำอยูเป็นประจำ แต่สิ่งเหล่านั้นย่อมต้องถูกเติมเต็มด้วยกิจกรรมที่มาเป็นส่วนเสริม ก็เหมือนกับความรู้ใหม่ๆที่มนุษย์ทุกคนต้องการแสวงหาเข้ามาในชีวิตตลอดเวลา สมองของคนเราเหมือนพื้นดินว่างเปล่าเมื่อเราปลูกอะไรลงไปเราก็จะได้ผลเป็นอย่างนั้น จงปลูกฝังแต่สิ่งดีๆลงไปในสมอง คำพูดใดๆที่เราเคยได้ยินซ้ำๆซากๆเกิน 37 ครั้งมันจะกลายเป็นอุปนิสัย ก็เหมือนกับกิจวัตรที่เรามักจะทำมันอย่างเคยชินโดยไม่ได้สังเกตุ สิ่งที่เราทำจนเคยชินเมื่อถึงเวลาหนึ่ง ด้วยกิเลสตัญหาของมนุษย์และความเบื่อหน่าย จึงจำเป็นต้องหากิจกรรมบางอย่างเข้ามาเป็นส่วนเสริมในชีวิต ทั้งนี้สิ่งที่เราทั้งหมดเลือกกระทำก็เกิดจากสิ่งแวดล้อมที่เราอาศัยอยู่ หากแวดล้อมที่เราอยู่นั้นเต็มไปด้วยสิ่งที่ดีงามกิจกรรมที่เราเลือกทำย่อมดีงามไปด้วย แต่หากแวดล้อมที่เราอยู่เต็มไปด้วยความต่ำช้า กิจกรรมมที่เราจะทำย่อมหนีไม่พ้นเรื่องเลวทรามเป็นแน่ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกคือ สิ่งแวดล้อม อย่าปล่อยให้ความคิดหรือคำพูดของคนบางคนมาตัดสินชีวิตของเรา ในโลกนี้ไม่มีใครมีอิทธิพลกับตัวเรา นอกจากตัวเราเอง
บางครั้งเรามักหลงลืมสังเกตุสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัว เรามักจะทำกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่งจนเคยชินและทำให้กิจกรรมเหล่านั้นกลับกลายมาเป็นกิจวัตรในที่สุด อย่างการสูบบุหรี่ เราถูกสอนมาเพื่อให้สูบบุหรี่ คงไม่ใช้อย่างนั้นแน่ อาจจะเป็นค่านิยม ความอยากรู้ อยากให้ รูปรส กลิ่นและสัมผัส จนเกิดความเชื่อมโยงที่เราไม่สามารถแยกมันออกจากกัน กิจกรรมการสูบบุหรี่จึงถูกหยิบยกมาเป็นกิจวัตนในที่สุด การที่มนุษย์นำกิจกรรมมารวมกับกิจวัตรนั้น ก็ไม่ใช่ความผิดเสมอไป เพราะกิจกรรมบางอย่าง ที่เราทำจนเป็นความเคยชิน เพื่อมุ่งไปสู่ความสำเร็จ เราก็จะทำกิจกรรมเหล่านั้น เหมือนดั่งกิจวัตรเพื่อให้เข้าถึงสิ่งๆนั้น อย่างท่องแท้ และลึกซึ้ง
มนุษย์คือจุดศูนย์กลางของเส้นรอบวงที่ไม่มีขีดจำกัด ทำไมมนุษย์เหมือนกันจึงประสบความสำเร็จไม่เท่ากัน นั่นเป็นเพราะว่ามนุษย์แต่ละคนได้รับโอกาศทางความคิดและการเรียนรู้ที่แตกต่างกัน หากวันหนึ่งเราได้รับโอกาศเหล่านั้นจงใช้โอกาศเหล่านั้นให้เป็นประโยชน์เพื่อนำไปสู่จุดหมายปลายทางที่ดีในอนาคตในที่สุด
